This paper analyzes how national institutions impact corporate social responsibility practices for small- and medium-sized enterprises in the food-processing industries of France and Morocco. In this study, CSR practices are defined around two main dimensions: corporate performance and the CSR approach. Qualitative data were collected during semi-structured interviews with SME managers in charge of CSR issues. We then performed a content analysis. Our study shows that there is a distinct difference between the CSR practices adopted by SMEs in France and (...) Morocco. Indeed, the findings suggest that under the rule-based governance system of France, most SMEs view CSR as an economic tool and it is adopted as an opportunity-seeking perspective anchored in the search for global performance. The findings also show that under the relationship-based governance system of Morocco, SMEs mainly see CSR from a constraint-reducing perspective. However, some Moroccan SMEs have begun to see the economic opportunities of CSR, especially in accessing foreign markets. (shrink)

As a type of evidence glass can be very useful contact trace material in a wide range of offences including burglaries and robberies, hit-and-run accidents, murders, assaults, ram-raids, criminal damage and thefts of and from motor vehicles. All of that offer the potential for glass fragments to be transferred from anything made of glass which breaks, to whoever or whatever was responsible. Variation in manufacture of glass allows considerable discrimination even with tiny fragments. In this study, we worked glass classification (...) and testing of artificial neural network model created by the JustNN. The aim of the study is help investigator in identifying the type of glass found in arena of the crime. The Neural Network model was trained and validated using the type of glass dataset. The accuracy of model in predicting the type of glass reached 96.7%. Thus neural network is suitable for predicating type of glasses. (shrink)

This article explores a phenomenon found in Berber whereby the extraction of dative arguments (of verbs, nouns and prepositions) gives rise to two occurrences of wh. One is a wh-word located in Spec,C and the other a wh-clitic in the dative form located in C (wh-clitic-doubling). Close examination reveals that the wh-word in Spec,C functions as an operator base-generated in its scope position and the dative wh-clitic in C provides it with a derivational link to the variable in the dative (...) position it binds (wh-Cliticisation). Wh-clitic-doubling and wh-Cliticisation amount to direct evidence for Cliticisation as a derivational interpretive mechanism of Grammar that obviates the need for indexing (Lebeaux 1983, Chomsky 1986, 1995). They also provide evidence for the conclusion in Kayne (1989) that Cliticisation is an instance of Head-Movement, more precisely, feature-based Head-Movement. (shrink)

This paper analyzes how national institutions impact corporate social responsibility practices for small- and medium-sized enterprises in the food-processing industries of France and Morocco. In this study, CSR practices are defined around two main dimensions: corporate performance and the CSR approach. Qualitative data were collected during semi-structured interviews with SME managers in charge of CSR issues. We then performed a content analysis. Our study shows that there is a distinct difference between the CSR practices adopted by SMEs in France and (...) Morocco. Indeed, the findings suggest that under the rule-based governance system of France, most SMEs view CSR as an economic tool and it is adopted as an opportunity-seeking perspective anchored in the search for global performance. The findings also show that under the relationship-based governance system of Morocco, SMEs mainly see CSR from a constraint-reducing perspective. However, some Moroccan SMEs have begun to see the economic opportunities of CSR, especially in accessing foreign markets. (shrink)

Following the same procedure that allowed Shcrödinger to construct the (canonical) coherent states in the first place, we investigate on a possible classical interpretation of the deformed harmonic oscillator. We find that, these oscillator, also called q-oscillators, can be interpreted as quantum versions of classical forced oscillators with a modified q-dependant frequency.

Este ensayo aborda el curioso desdén que muchos originalistas muestran respecto de la Enmienda Decimocuarta a la Constitución estadounidense. De acuerdo a las premisas teóricas originalistas, el análisis del texto, la historia y la estructura de esta Enmienda deberían ocupar un lugar central en las discusiones sobre derechos incorporados, acción afirmativa y federalismo; sin embargo, en estas discusiones los originalistas la minimizan, como lo hacen, en general, con el período de la Reconstrucción. El artículo sugiere que tanto la Enmienda como (...) la Reconstrucción representan para ellos una historia poco útil, en comparación con la del momento de la Fundación, por varias razones: las enmiendas de la Reconstrucción fueron en gran parte fracasos en su tiempo; el lenguaje abstracto de la Enmienda XIV no facilita la resolución de las controversias actuales sobre su significado, y la Reconstrucción se asocia en la memoria nacional con un momento doloroso de división y guerra civil. Estas limitaciones, observa el autor, sugieren que el originalismo en la práctica es un proyecto moral, tanto o más que un proyecto hermenéutico. (shrink)

Bu makalenin [amacı], Osmanlı âlimlerinden Dâvûd Karsî’ye (ö. 1756 [?]) ait el-Îsâgûcî el-Cedîd’in t kikli neşrini ortaya koymaktır. Tahkik çalışması; eserin geniş bağlamını, müellifinin biyografisine genel bir bakışı ve içeriğinin bir incelemesiyle birlikte Ebherî’nin (ö. 663/1265) daha eski Îsâğûcî’si ile bir karşılaştırmasını içeren bir giriş ile başlamaktadır. Ebherî’nin orijinalinden yaklaşık iki kat daha uzun olan Karsî’nin eseri, 13. yüzyıldan itibaren Arabî mantık geleneğinde meydana gelen bazı önemli tartışmaların bir göstergesi konumundadır. Eser, müellifn kendi yapıtının, daha eski bir el kitabının “yeni” (...) (cedîd) bir versiyonu olduğunu vurgulaması bakımından da dikkate değerdir ki bu, 18. yüzyılın ortalarında bir Osmanlı medrese âlimi tarafından cedîd kavramına biçilen olumlu değere işaret etmektedir. (shrink)

Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında burada tartışma konusu yapılan hadisler haberî sıfatları konu alan ve müşkil nitelikte olan rivayetlerden oluşmaktadır. Bu rivayetleri genelde Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının tecsîm ve teşbîh içerdiği iddiasıyla münker kabul ettikleri görülmektedir. Ehl-i re’y özellikleri taşımakla birlikte ilahî sıfatlar konusunda Mu’tezilî bir anlayışa sahip olduklarından tenzih anlayışları gereği sıfatları reddetmektedirler. Yaratılmışlara ait niteliklerin yaratıcıya nisbet edilmesini tenzîh anlayışlarına aykırı gördüklerinden bu tür müşkil rivayetleri ya kendi anlayışları doğrultusunda te’vîl ya da reddettikleri gözlenmektedir. Sert bir (...) ehl-i hadîs âlimi olan Osman ed-Dârimî ise, ayet ve hadislerde bildirilen ilahî sıfatlara iman edilmesi gerektiğini kabul etmektedir. Bu anlayışı sebebiyle bu rivayetlerde bildirilen haberî sıfatlara da te’vîl etmeksizin lafzî anlamıyla yaklaşmakta; kendi görüşü doğrultusunda Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının yaptığı te’vîlleri reddetmekte, bu te’vîllerin ta’tîle yol açacağını ileri sürmektedir. Bu rivayetlerin lafzî (literal) anlamları doğrultusunda anlaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu hadisler üzerinde yapılan tartışmalar, temel hadis eserlerinin yazıldığı dönemde Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs ekollerine mensup âlimlerin hadislere yaklaşımlarını göstermesi bakımından önem arzetmektedir. Burada vermiş olduğumuz hadisler üzerindeki tartışmalar bu iki ekolün uluhiyet anlayışını, haberî sıfatlara yaklaşımlarını ortaya koyduğu gibi bunların genel anlamda hadis perspektifi hakkında bizlere bilgi vermektedir.ÖzetBu araştırma, temel hadis kitaplarının yazıldığı dönemde, yani III./IX asırda, haberî sıfatlar ihtiva eden bazı hadisler üzerinde yapılan tartışmaları ele almaktadır. Tartışma Osman ed-Dârimî (ö. 280/894) ile Bişr el-Merîsî’nin (ö. 218/833) taraftarları arasında geçmektedir. Hadisler üzerinde Ehl-i hadîs ile Ehl-i re’y mensubu âlimler arasında gerçekleşen bu tartışmalar bir yönüyle hadislerin anlaşılması ve yorumlanmasını ilgilendirmektedir. Tartışmanın, burada ele alınan hadislerin nasıl anlaşılması gerektiği; lafızların kelime anlamı mı (literal) yoksa bu lafızların ötesindeki muhtemel mecazî anlamları dikkate alınarak mı anlaşılması gerektiği noktasında odaklandığı söylenebilir. İnceleme konusu yapılan hadisleri tartışan tarafları kısaca tanıtmak yerinde olacaktır. Sözünü ettiğimiz rivayetlerle ilgili tartışmalar Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında geçmektedir. Ehl-i hadîs’in önemli simalarından biri olan Osman ed-Dârimî, hadislerle ilgili bu tartışmaları içeren ayrı bir eser yazmıştır. Bu eser, Allah’ın sıfatları ve bazı hadis meseleleri konusunda Bişr el-Merîsî ve onun iki talebesinin görüşlerine reddiye olarak yazılmıştır. Bişr el-Merîsî, Ebû Yusuf’tan (ö. 182/798) fıkıh tahsil etmiş, önemli bir kelâmcı olarak tanınmıştır. O, kelâmla ilgili konularda aralarında İmâm Şâfiî’nin (ö. 204/820) de bulunduğu pek çok âlimle ilmî tartışmalar yapmış bir ehl-i re’y âlimdir. Halife Me’mûn’un (ö. 218/833) danışma meclisinde bulunmuş, Kur’ân’ın yaratılmışlığı (Halku’l-Kur’ân) görüşünün benimsenmesinde önemli payı olmuştur. Osman ed-Dârimî ise, Yahyâ b. Ma’în (ö. 233/848), Ali b. Medînî (ö. 234/848-49), İshâk b. Râhûye (ö. 238/853) ve Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855) gibi döneminin otoritelerinden hadis öğrenmiş bir ehl-i hadîs âlimidir. Hadis tahsili için önemli bütün şehirleri dolaşarak hadis öğrenmiş ve rivayette bulunmuştur.Haberi sıfatları ispat ve bunlarla ilgili rivayetlerin teviline karşı çıkan anlayış ile, bu rivayetlerin tenzih anlayışına uygun biçimde tevilini savunan kesimler ilk dönemden itibaren eserler telif etmişlerdir. Osman ed-Dârimî’ye göre, ehl-i hadîs’in eleştiri edebiyatının ortaya çıkmasında, Mu’tezile’nin ilahî sıfatları reddetmesi etkili olmuş ve pek çok müellif bu yönde eserler yazmışlardır. Ebû Hüreyre’den nakledilen bir rivayetle ilgili olarak muârız, bu rivayetin Allah için bildiğimiz göz ve kulak organlarından oluştuğu izlenimi verildiğini söyler. Osman ed-Dârimî, bu hadisin göz ve kulak organlarını değil görme ve işitmeyi ispat ettiğini söyler. Hiçbir konuda Allah’ın benzerinin bulunmadığını belirtir. Dolayısıyla Allah’ın organlardan oluştuğu iddiasını ehl-i hadîs’e nisbet etmek iftiradır. Ebû Dâvûd, bu hadis ile Allah için görme ve işitme sıfatlarının ispat edildiğini ve Cehmiyye’nin ilahî sıfatları inkar görüşüne reddiye olduğunu belirtir. Ebû Hüreyre’in Hz. Peygamber’e nispet ederek naklettiği: "İman Yemenlidir, hikmet Yemenlidir! Ben Rabbi’nizin nefesini Yemen tarafından hissediyorum!" rivayetini de muârız münker kabul etmiştir. Çünkü Bişr el-Merîsî ve ashâbına göre nefes ancak karın boşluğu olanlardan çıkar, Allah ise bundan münezzehtir. Osman ed-Dârimî’ye göre, muârız yanlış anlamıştır. Burada kastedilen, Yemen tarafından esen ve insanı rahatlatan rüzgardır. Bu rivayet bağlamında bakıldığında, Bişr el-Merîsî taraftarlarının rivayeti literal değerlendirdiğini, Osman ed-Dârimî’nin ise rivayeti yorumladığını görmekteyiz. İbnü’s-Selcî, "Siz, Allah’a ondan çıkandan (Kur’ân’dan) daha faziletli bir şeyle yaklaşamazsınız!" rivayeti hakkında, Müşebbihe’nin bunu, karın boşluğu olan, kendisinden kelâm çıkan şeklinde anladıklarını belirtir. Allah boşluğu olmayan anlamında "samed" olduğundan bu anlayış geçersizdir. Bu hadisle, Kur’ân’ın Allah’tan değil O’nun katından çıkması kastedilmiştir. Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin asıl maksadı Allah’ın kelâm sıfatını inkâr etmektir. Kur’ân’ın O’ndan çıktığında bir şüphe yoktur, bunu sadece kelâm sıfatını kabul etmeyenler inkâr etmektedir. İbn Abbâs’a atfedilen; "Rükn (Hacerülesved) yeryüzünde Allah’ın sağ elidir, halk ile onunla musafaha eder" rivayetinde geçen "yemînullah" (Allah’ın sağ eli) sözünün anlamı, İbnü’s-Selcî’ye göre bildiğimiz sağ el değil, Allah’ın nimeti ve ikrâmıdır. Hacerülesved ile elin kastedilmediğini kabul eden Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin maksadı, geçersiz te’villerle Allah hakkında ayet ve hadislerde belirtilen iki eli inkar etmektir. İbn Abbâs’ın Hz. Peygamber’den naklettiği başka bir rivayeti İbnü’s-Selcî’nin eserine alıp nakletmesini eleştiren Osman ed-Dârimî, bu tür zayıf rivayetlerin yayılmaması gerektiğini söyler. Buna ilave olarak İbnü’s-Selcî’nin yaptığı yorumun da çirkin olduğunu belirtir ve eleştirir. Çünkü sözü edilen rivayette Allah, yeşil bir takım elbise giymiş kıvırcık saçlı bir genç olarak tasvir edilmektedir. Böyle bir rivayet Hz. Peygamber’den gelen sahih rivayetlerle çeliştiği için de güvenilmez bir rivayettir. Rivayetle ilgili bu değerlendirmeyi yapan Osman ed-Dârimî, rivayet hakkında muârızın yaptığı yorumları da reddeder. Muârıza göre, "Rabbimin yanına girdim" sözü, "Adn cennetinde Rabbimin huzuruna girdim" demektir. Osman ed-Dârimî’ye göre bu gibi müşkil (problemli) hadisler re’y ile tefsir edilmemeli, rivayet edilip bırakılmalıdır. Hz. Peygamber’e dayandırılan ve Allah’ın kendisine geldiğinden bahisle cevabını bilemediği bazı sorulan sorduğundan, sonra Rabbinin elini sırtına koymasıyla parmaklarının serinliğini hissettiğinden ve her şeyi öğrendiğinden bahseden rivayetle ilgili olarak muarız şu değerlendirmede bulunur: Allah Resûlü’ne gelen Rabbi değil güzel suretli bir melekti, o melek Allah tarafından yönledrilmekteydi ve elini koyan da o melekti. Osman ed-Dârimî, muârızın bu yorumunu reddeder. Bu yorum aynı zamanda diğer sahih hadislere de aykırıdır. Osman ed-Dârimî, sözkonusu rivayet hakkında muârızın yorumunu reddettikten sonra zikrettiği sahih rivayetlere dayanarak buna güvenilemiyeceğini ifade etmiştir. İlahî sıfatlar hakkında konuşmak en zor konular arasında görüldüğünden, selef âlimleri bu konuda susmayı tercih etmişlerdir. Ancak sonraki nesiller bu konuda farklı yollar tutmuşlardır. İlahi sıfatları anlama konusundaki temel yaklaşımları tefvîz, teşbîh ve te’vîl şeklinde üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Tefvîz, selef alimlerinin benimsediği yol olup, Allah’ın zâtı ve sıfatlarının mahiyetine ilişkin bilgiyi ilâhî ilme havale etmek demektir. Teşbîh, Allah’ı yaratılmışlara veya yaratılmışları Allah’a benzetmek anlamına gelir. Te’vil, Allah’ın yaratılmışlara benzediği izlenimini veren ayet ve hadisleri dil bilimi ve aklî bilgilerle yorumlamaktır. Sıfatları inkar edenlere Muattıla denilmiş, sıfatları ispat edenler Sıfâtiyye diye anılmıştır. Ehl-i re’y’e göre Allah’a atfedilen ve sözlük anlamı bakımından teşbîh ve tecsîm izlenimi veren sıfatları uygun biçimde te’vil etmek gerekir. İlâhî sıfatlarda Mu’tezile tenzihi öne çıkarmış, Eş’ariyye ve Mâtürîdiyye ise tenzihe uygun te’vili benimsemiştir. Müşebbihe, Vehhâbî-Selefî anlayış da ilahî sıfatlardaki lafızları zahiri anlamlarıyla almışlardır. Hadis ilminde en önemli temel eserlerin telif edildiği II./VIII. ve III./IX. asırda yaşamış olan âlimler arasında cereyan eden inceleme konusu yaptığımız tartışma, ilk döneme ait olması bakımından önemlidir. Bunun yanında tartışma, âyet ve hadislerden oluşan naslara yaklaşımda, iki temel yaklaşımı göstermesi bakımından da önemli bilgiler ihtiva etmektedir. Bu iki temel yaklaşımdan biri ehl-i re’y ekolünü, diğeri ise Ehl-i hadîs anlayışını temsil etmektedir. Osman ed-Dârimî genel olarak rivayetin lafzına bağlı kalmayı savunmakta, Bişr el-Merîsî ve ashâbı ise münker olduğu gerekçesiyle rivayeti eleştirmekte ya da te’vil etmektedir. Nadir de olsa Osman ed-Dârimî’nin rivayeti ret ya da te’vil ettiği, Bişr el-Merîsî ve ashâbının ise rivayeti savunduğu yerler de görülebilmektedir. Müteşâbih (problemli) rivayetler hakkında Bişr el-Merîsî’nin yaptığı te’viller sonraki âlimler üzerinde etkili olmuştur. Onun te’villeri, Cübbâî (ö. 303/916), Kādî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (ö. 436/1044) gibi Mu’tezilî âlimlerin yanı sıra, İbn Fûrek, Gazâlî (ö.505/1111), İbn Akîl (ö. 513/1119), Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) gibi sünnî âlimler tarafından da iktibâs edilmiştir. Rivayete dayalı olan hadis ilminde hakikatin ortaya konulabilmesi, "rivayet" ve "re’y" seçeneklerinden birini tercih etmekle değil; bunların her ikisini de yerinde ve dengeli olarak kullanılmasına bağlı olduğunu hatırda tutmak gerekir. Hakikatin ortaya çıkarılmasında rivayet re’ye, re’y de rivayete muhtaçtır. Rivayet ve re’y birbirinin rakibi değil tamamlayıcı unsurları olarak görmek gerekir. (shrink)

İrap Arap dili ve İslami ilimlere dair tedvin faaliyetlerinin başlangıcından bu yana önemini devam ettiren bir olgudur. Bu sebeple farklı alanları konu alan İslami ilimlerin çoğunda esas alınan unsurlardan birisi olmuştur. Bu alanlardan biri olan ve öncelikli hedefi Kur’ân’ın anlaşılmasına katkı sağlamak olan tefsirin de önemli bir parçasıdır. Zira dile ait özelliklerin tam manasıyla gözetilmesiyle ancak doğru bir tefsir faaliyetinden söz etmek mümkün olabilmektedir. Arap dilinin tefsirle ilgili en bariz özelliklerinden biri ise iraptır. Bundan dolayı her bir müfessirin tefsir yönteminde (...) irap önemli bir yer işgal etmektedir. Tefsirinde iraba önemli bir yer ayıran müfessirlerden Beyzâvî, İslam âleminde ve özellikle Osmanlı âlimleri nazarında kabul görmüş bir müfessirdir. Nitekim tefsiri; şerh, haşiye, ihtisar vb. yönlerden başka çalışmalara konu olmuştur. Ayrıca bazı tefsir çalışmaları da bu tefsir esas alınarak oluşturulmuştur. Bu çalışmada Beyzâvî ve Osmanlı dönemi âlimlerinden olan Lütfullah el-Erzurûmî’nin tefsiri, irabı ele alışları noktasında karşılaştırılmıştır. Lütfullah el-Erzurûmî’nin iraba dair görüşlerinin çoğuna Beyzâvî’nin kaynaklık ettiği, Beyzâvî ile aynı düşündüğü noktalarda onun görüşlerini özetleme, açıklama veya yorumlama yoluna gittiği görülmüştür. Bazı durumlarda ise kendisinin dile ve özellikle iraba vukufiyetini gösteren bir tarzda Beyzâvî’nin görüşlerine katılmamıştır. Bu durumda Zemahşerî, Râzî, Ebû Hayyân başta olmak üzere daha başka müfessirlerin görüşleriyle kendi görüşünü desteklemiştir. Bazı örnekler üzerinden iki müfessirin iraba dair görüşlerinin karşılaştırmalı incelemesini yapan bu çalışmada bu iki müfessirin eserlerinden başka tefsirlerinde irabın önemli bir yer işgal ettiği zikri geçen müelliflerin eserleri de konuyla ilgisi bağlamında incelenmiştir. Özet: Açıklamak ve beyan etmek anlamlarına gelen i‘râb, Arap dilinde kelimelerin sonlarındaki alametleri düzenleyerek, kelimelerin birbirleriyle irtibatlarını kuran ve bu sayede anlam değerlerini belirleyen kurallar sistemidir. Dolayısıyla i‘râb, cümlede anlam belirsizliklerini ortadan kaldırarak anlam inceliklerinin ortaya çıkmasını sağlayan ve bu sayede sözdeki derin anlamların anlaşılma yolunu kolaylaştıran bir role sahiptir. Bu yüzden i‘râb, Arap dilcilerinin yanı sıra hadis, fıkıh, kelam gibi dile ilişkin özelliklerin gözetildiği alanlarda eser veren müelliflerin de çalışmalarını dayandırdıkları temel noktalardan birisi olmuştur. Kur’ân-ı Kerîm’in tefsirinde de i‘râb başta gelen unsurlardan biri olmuştur. Nitekim i‘râb kaidelerinin konulmasındaki temel dinamik, Kur’ân’ı Kerîm’i lahn adı verilen hatalı okumalardan korumak olmuştur. Tefsirciler de Kur’ân’ı Kerîm’i anlamada i‘râbdan çokça faydalanmışlardır. Tefsîr-i Beyzâvî diye de bilinen Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl adlı eserinde Kur’ân’ı anlamada i‘râb özelliklerine sıkça başvuran âlimlerden birisi meşhur tefsirci Abdullah b. Muhammed el-Beyzâvî’dir (ö. 685/1286). Bu eser ilim çevreleri tarafından kabul görmüş bir tefsirdir. Beyzâvî gibi tefsirinde i‘râbı çokça kullanan bir diğer alim Muhammed b. Lutfullah el-Erzurûmî (ö. 1202/1788) olup Göğsügür Lütfullah Efendi olarak da bilinmektedir. Osmanlı dönemi âlimlerinden olan ve birçok ilim dalında eser veren Lutfullah el-Erzurûmî’nin tefsirinin adı Râmûzu’t-tahrîr ve’t-tefsîr olup bu tefsirin dil ve i‘râb özelliklerine geniş yer ayırması sebebiyle lugavî tefsir olarak da nitelendirilmesi mümkündür. Müellif bu tefsirinde Beyzâvî’nin i‘râba dair görüşlerinden istifade etmenin yanında çoğu zaman onun görüşlerini açıklama yoluna gitmiştir. Bununla birlikte i‘râba dair mevzularda Zemahşerî, Râzî, Ebû Hayyân ve daha başka âlimlerin görüşlerinden de yararlanmıştır. Bu çalışmada Beyzâvî’nin Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl’i ile Lütfullah el-Erzurûmî’nin Râmûzu’t-tahrîr ve’t-tefsîr’i, i‘râbı ele alışları açısından karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Çalışmada bu iki tefsirin seçilmesindeki belirleyici etken eserlerin i‘râbı ele alış yöntemlerinin benzerlik arz etmesidir. Bazı örnekler üzerinden konuyu karşılaştırmalı olarak inceleyen bu çalışmanın amacı iki müfessirin Kur’ân ayetlerini anlamada i‘râba yaklaşımlarını tespit etmek suretiyle bu iki müfessir arasındaki i‘râb değerlendirmeleri bağlamındaki ilişkinin niteliğini belirlemektir. Çalışmanın diğer bir amacı Beyzâvî’den sonra yaşamış olan Lütfullah el-Erzurûmî’nin onunla aynı düşündüğü veya farklı görüşe sahip olduğu noktalardaki değerlendirmelerini incelemektir. Bu noktada, her iki eserde yer alan i‘râb örnekleri üzerinden incelenen konu, eserlerinde i‘râba geniş yer veren Zemahşerî, Râzî, Ebû Hayyân ve daha başka tefsircinin görüşleriyle de mukayeseli olarak değerlendirilmiştir. Bu çalışmada i‘râba dair görüşleri değerlendirilen her iki alim kuşkusuz çeşitli yönleriyle birçok çalışmaya konu olmuştur. Yıllar geçtikçe şöhreti daha da artan ve eserleri daha çok ilgi gören Beyzâvî hakkındaki çalışmalar daha fazladır. Konumuzla alakalı olarak tefsirindeki yöntemi ve ayetleri anlamlandırmada i‘râbı kullanış tarzını inceleyen çalışmalar bulunmaktadır. Ancak bu çalışma, önceki çalışmalardan farklı olarak Beyzâvî’nin tefsirindeki yöntemi ve tefsirde dile ait özellikleri ve i‘râbı nasıl kullandığını açıklamaktan ziyade Beyzâvî ile ondan sonra yaşamış olan Lütfullah el-Erzurûmî’nin tefsirlerinde irabı ele alış tarzlarını mukayeseyi konu edinmektedir. Diğer taraftan Lütfullah el-Erzurûmî, Beyzâvî kadar çalışılmamış olsa da bazı eserlerinin çeşitli çalışmalara konu olduğu görülmektedir. Eserlerini dil yönünden inceleyen çalışmalar da bulunmaktadır. Ancak bu çalışma Beyzâvî’nin tefsirde i‘râbı ele alışını da değerlendirmekle birlikte iki müellifin bu konudaki görüşlerinin kıyaslamasını yaparak tefsirinde Beyzâvî’nin i‘râba dair görüşlerine başvuran Lütfullah el-Erzurûmî’nin onunla ittifak ettiği ve farklı düşündüğü tarafları ve bu farklılıkların kaynaklarını ortaya koymaya çalışmaktadır. Ayrıca Lütfullah el-Erzurûmî’nin Beyzâvî’yle ortak görüşe sahip olduğu noktalarda onun görüşlerini ele alış tarzının alıntılama, açıklama veya atıf yapma gibi şekillerden hangisiyle gerçekleştiğini tespit ederek buradan bir değerlendirme yapmayı amaçlamaktadır. Öte yandan farklı düşündüğü noktalarda ise bu görüşün önceki âlimlerin görüşlerinin değerlendirilmesi neticesinde birinin diğerine tercih edilmesi şeklinde mi yoksa bizzat müellifin kendi görüşü mü olduğu belirlenmeye çalışmaktadır. Çalışmaya konu olan iki eserdeki i‘râba dair mevzuların ele alınış biçimiyle ilgili olarak şu sonuçlara ulaşılmıştır: Lütfullah el-Erzurûmî çoğunlukla Beyzâvî’nin görüşüne tabi olmuştur. Beyzâvî’nin çoğu görüşünü özetleme yoluna gitse de bazı durumlarda açıklama yapma ihtiyacı hissetmiştir. Çalışmada bazı örnekleri sunulan bu konuya dair daha çok örnek her iki müellifin eserinden verilebilir. İhtilaf ettiği konularda ise diğer tefsirlerde daha isabetli gördüğü görüşleri sunmuştur. Beyzâvî’ye katılmadığı noktalarda ise başta Zemahşerî’nin Keşşâf’ı olmak üzere Râzî’nin Mefâtîhu’l-gayb’ı, Ebû Hayyân’ın el-Bahru’l-muhît’i ve daha başka tefsirlerdeki i‘râba dair görüşlerden yararlanmıştır. Bazı görüşlerinde ise gerek Beyzâvî gerek diğer müfessirlerin görüşlerine katılmayarak kendi görüşünü belirtmiştir. İraba dair bu değerlendirmeler, önceden dile getirilmemiş müellife ait bir görüş olabildiği gibi anlamı belirlemede açık etkisi olan herhangi bir görüşün üstün tutulması tarzında da tezahür edebilmiştir. Lütfullah el-Erzurûmî, Beyzâvî’nin görüşlerine katıldığı durumlarda bunu çeşitli deliller sunarak gerekçelendirmiştir. Bu husus, kadim müfessirleri takip eden sonraki müfessirlerin tefsirdeki rolünün sadece özetleme veya şerh etme şeklinde gerçekleşmediğini, bilakis kendilerine has yöntem, değerlendirme ve kıstaslarının bulunduğunu göstermektedir. Öte yandan çalışmaya konu olan iki eserin karşılaştırılmasıyla ortaya çıkan bu sonuçlar, kadim âlimlerin gerek dil alanında gerek diğer alanlarda sonrakilere bıraktığı bilgi birikimi ve teliflerin bolluğuna rağmen kapsamlı inceleme ve araştırmalar neticesinde onların elde edemedikleri bir takım neticelere sonrakilerin ulaşabileceğini de ortaya koymaktadır. (shrink)

Bu ümmetin alimleri, Peygamber’in sünnetine özellikle fitnelerin zuhurundan sonra ziyadesiyle önem göstermişlerdir. Böylece nebevî sünneti muhafaza etmek, derlemek ve isnadlarını incelemek için uzman kimseler ortaya çıkmıştır. Bunlardan bir İmam vardır ki onun şöhreti pek duyulmamıştır ancak hadiste büyük bir şânı vardır. O; Hafız Muhaddis Vezir Ebû Fadl Cafer b. el-Fadl b. el-Hasan b. el-Furat’tır. İbn Hinzâbe künyesiyle tanınmıştır ve h. 308 yılında doğup 391’de vefat etmiştir. Biz de onu tanıtmaya, nesebini, doğumunu, yaşamını zikretmeye ve İhşidiler Devleti’nde yaptığı vezirlik dönemi hakkında (...) bilgiler vermeye daha sonra hadis ilmindeki ilmi şahsiyetine, bu konudaki önemli musannefatına ve alimlerin kendisi hakkında yaptığı övgülere değinmeye çalıştık. İbn Hinzâbe, hadisi talep etmede ve alimlerin ilim meclislerine katılmadaki hırsıyla şöhret bulmuştur. Muhaddis ve hafız olana kadar sürekli ehl-i hadisin meclislerine katılırdı. Nitekim devrinin alimleri ve başkaları bu hususta ona şahitlik etmiştir. Uzak ülkelerden seçkin kimseler ondan ders almak ve ilminden yararlanmak için ona uğrarlardı. Ebu'l-Fadl İbn Hinzabe, Irak ve Mısır'daki hadis âlimlerinden dersler almıştır. Aynı şekilde İmam Dârekutnî gibi zamanının büyük âlimleri de ondan ders almışlar. Vezir İbn Hinzabe Allah'ın onu, ilmi ve âlimleri sevmesiyle ödüllendirmesine ilaveten ibadet ve takva sahibi olduğuyla da nitelenir. Gece namazına olan düşkünlüğü ve çokça sadaka vermesi de bu kabildendir Daha sonra kendisinin cerh ve ta'dil ilmine ilgisi açıklamak suretiyle onun suretiyle onun bu ilme yönelik çabalarını vurğulamayaolan ilgisin gayret ettim. Vezir Ebu'l-Fadl İbn Hinzabe bazı raviler hakkında değerlendirmelerde bulunmuştur ki bu, onun rical ilmi hakkındaki bilgisinin olduğunu gösterir. Bu, ancak Allah'ın bol ilim ve keskin hafıza verdiği kimselerin araştırabileceği hassas ve üstün bir ilimdir. Onun bu konudaki değerlendirmeleri genellikle cerh ve ta'dil eleştirilerini yapanlarla uyumlu olmuştur. O, İmam Darukutni’nin cerh ve ta’dildeki bazı sözlerinden nakilde bulunurdu. Bazen de diğer bazı âlimlerin sözlerinden alıntı yapardı. Görüşüyle uyumlu olduğunu gösteren sözlerde yorum yapmazdı. Büyük imamlar, râvinin cerh sebebini öğrenmek için İbn Hinzâbe'nin kitabına başvurmuşlardır ki bu, onun yeteneğini ve kitaplarının âlimler arasındaki yerini göstermektedir. Akabinde kullandığı cerh lafızlarını işlemeye çalıştık ki bu konuda ekseriyetle kullandığı kelime “zayıf” lafzıdır. Cerh'de İbn Hinzâbe'nin sözlerini nakledenler arasında, zamanında hadiste müminlerin emiri olan Hafız İbn Hacer de vardır. Bu, Vezir İbn Hinzabe'nin konumunu ve rical ilmindeki bilgisini gösterir. Sonrasında, diğer münekkit alimlerin sözleriyle kıyaslayarak tadil lafızlarına değindik. Taʿdîlde kullandığı lafızlar; sika, şeyhun salih, sadûk, muğrakun fi’l-kitâbe ve daha başka lafızlardır. Vezir Ebu'l-Fadl İbn Hinzabe, bazı ricalin şeyhlerinin isimleri gibi küçük meselelerde olumsuz yorumlara maruz kalmıştır. Bazı görüşleri de büyük imamlar tarafından tercih edilmiştir. (shrink)

Avner Baz presents a critique of the working practices of analytic philosophy in recent decades. He challenges the assumptions on which the philosophical 'method of cases' rests, and he presents a pragmatist conception of language on which the method of cases as used both 'armchair' and 'experimental' philosophers is fundamentally misguided.

Accurate and reliable prediction of Perfobond Rib Shear Strength Connector is considered as a major issue in the structural engineering sector. Besides, selecting the most significant variables that have a major influence on PRSC in every important step for attaining economic and more accurate predictive models, this study investigates the capacity of deep learning neural network for shear strength prediction of PRSC. The proposed DLNN model is validated against support vector regression, artificial neural network, and M5 tree model. In the (...) second scenario, a comparable AI model hybridized with genetic algorithm as a robust bioinspired optimization approach for optimizing the related predictors for the PRSC is proposed. Hybridizing AI models with GA as a selector tool is an attempt to acquire the best accuracy of predictions with the fewest possible related parameters. In accordance with quantitative analysis, it can be observed that the GA-DLNN models required only 7 input parameters and yielded the best prediction accuracy with highest correlation coefficient and lowest value root mean square error. However, the other comparable models such as GA-M5Tree, GA-ANN, and GA-SVR required 10 input parameters to obtain a relatively acceptable level of accuracy. Employing GA as a feature parameter selection technique improves the precision of almost all hybrid models by optimally removing redundant variables which decrease the efficiency of the model. (shrink)

Drawing on the historical insight of Emer de Vattel to build on the contemporary arguments of Michael Walzer and David Luban, this article develops a model of sufficient risk as a necessary condition for anticipatory war to be deemed self-defence. This model holds that an anticipatory war may constitute legitimate self-defence (as opposed to aggression) when it aims to forestall a threat that poses a sufficient risk to the anticipating state. This is the point where a threat is both sufficiently (...) likely to materialise and sufficiently large to pose a grave risk. Due to crucial problems with the imminence condition for self-defence, I propose that the sufficient risk condition subsume that of imminence. The power of this model lies in its ability to encapsulate all factors raised by previous authors that are morally relevant specifically for anticipatory wars and categorise them as contributing to the judgement of the likelihood of the threat materialising and/or the magnitude of the potential threat. This parsimonious categorisation increases the accuracy and clarity of the moral theory on anticipatory war, making it more robust to change in the types of threats faced by states, and less ripe for manipulation to justify immoral wars. (shrink)

The U.S. Supreme Court’s approach to human rights is a global outlier. In conceiving of rights adjudication in categorical terms rather than embracing proportionality analysis, the Court limits its ability to make the kinds of qualitative judgments about rights application required to adjudicate claims of disparate impact, social and economic rights, and horizontal effects, among others. This approach, derivative of a private-law model of dispute resolution, sits in tension with the rights claims typical of a pluralistic jurisdiction with a mature (...) rights culture, in which litigants more often disagree, reasonably, about the scope of rights rather than deny that others have them at all. In order to overcome the mismatch between the nature of the rights claims the Court faces and its anachronistic technology of adjudication, it will need not only to adopt a form of proportionality analysis but it will also need to adjust the ways in which it receives and assesses empirical social facts and it will need to broaden its remedial toolkit to include, for example, suspensions of invalidity. While proportionality is far from perfect, its flaws are anticipated by the challenges of constitutional democracy itself under conditions of pluralism. (shrink)

This article analyzes the unpublished dialogue between James Baldwin and Reinhold Niebuhr where they discussed the role of the Christian church in the wake of six child murders in Birmingham, Alabama on September 15, 1963. On that catastrophic day—one that is impossible to forget—the Ku Klux Klan bombed The Sixteenth Street Baptist Church, and two black boys were subsequently shot and killed. In the wake of that violence, this article will show that for Baldwin, the dynamite that exploded the face (...) of the “alabaster Christ” from the stained-glass window presents an opportunity for not only a new depiction of Jesus in terms of presentation—but more significantly—a brand-new Christology rooted in black liberation. Such a reading provides us with an unusual constructive theological position offered by Baldwin, especially once it is read alongside a public essay written by the Association of Artists for Freedom advocating for Black Christmas. (shrink)

The basic conflict: an initial characterization -- The main arguments against ordinary language philosophy -- Must philosophers rely on intuitions? -- Contextualism and the burden of knowledge -- Contextualism, anti-contextualism, and knowing as being in a position to give assurance -- Conclusion: skepticism and the dialectic of (semantically pure) "knowledge" -- Epilogue: ordinary language philosophy, Kant, and the roots of antinomial thinking.

Taking the Hagar story as the central biblical resource to address the particular plight of Black women—a plight that reckons with patriarchal and White supremacist forces that desire its enclosure—Delores Williams challenges both the traditional understanding of atonement theory which embraces the Cross as salvific and Black liberation theologies’ apocalyptical conceptions of a mighty liberating God. This article seeks to read Delores Williams closely to take seriously her theological development through literature more broadly and her soteriological critiques of the Cross (...) specifically. A rereading of Williams will provide the grounds for continuing the debate of the Cross’s significance within Black theological thought at large. Analyzing Williams’ soteriological critiques will allow me to offer a reading of the Cross that ultimately relies on Williams’ emphatic rejection. Such a rejection of the Cross is necessary for understanding how Black Christianity centers the Cross in order to reject it, as it is intended to be. (shrink)

In many areas, technology has facilitated many things, diagnosing diseases, regulating traffic and teaching students in schools rely on Intelligent systems to name a few. At present, traditional classroom-based education is no longer the most appropriate in schools. From here, the idea of intelligent e-learning for students to increase their culture and keep them updated in life began. E-learning has become an ideal solution, relying on artificial intelligence, which has a footprint in this through the development of systems based on (...) education without a teacher taking into account the individual differences of students. This study describes intelligent tutoring system for teaching the Data Manipulation Language (DML) Commands Using SQLite to non IT students to overcome the difficulties they face. The System was built as education system by using the researcher own authoring tool that based on mobile and web App. The basic idea of this system is a systematic introduction into the concept of Database and its DML query. The system presents the topic of DML Commands, help student to execute what they are learn from the system content using the practical part of the system and administers automatically adapted at run time to the student’s individual growth. The system was assessed by a group of teachers and students and the outcome showed as 91% from the database specialists, 94% from Diploma students group and 89% from the secondary school students group. (shrink)

This essay focuses on the normative teachings of Islam. Justice, honesty, and public welfare are the pillars of Islamic business ethics. These values have two major roots: (1) belief in and devotion to Allah (God), and (2) the earthly trusteeship that grounds moral accountability. The business values of productivity, hard work, and excellence are encouraged. However, at the heart of various injunctions relating to business transactions are the imperatives of lawfulness, honesty, and fair play. Products or services must be lawful, (...) and produced in lawful ways causing no undue harm to others or to the environment. Competition, distribution, and consumption must be lawful as well. Lawful behavior is enforced by consciousness of Allah, supportive social norms, and government control. Islamic norms may not be uniformly or strictly followed, yet they provide a helpful background to practitioners andresearchers. (shrink)

The professions have focused considerable attention on developing codes of conduct. Despite their efforts there is considerable controversy regarding the propriety of professional codes of ethics. Many provisions of professional codes seem to exacerbate disputes between the profession and the public rather than providing a framework that satisfies the public''s desire for moral behavior.After examining three professional codes, we divide the provisions of professional codes into those provisions which urge professionals to avoid moral hazard, maintain professional courtesy and serve the (...) public interest. We note that whereas provisions urging the avoidance of moral hazard are uncontroversial, the public is suspicious of provisions protecting professional courtesy. Public interest provisions are controversial when the public and the profession disagree as to what is in the public interest. Based on these observations, we conclude with recommendations regarding the content of professional codes. (shrink)

Ce travail consiste à développer un sujet très spécial dans le corpus de la philosophie du moyen âge, plus précisément question de noétique chez un philosophe de l�occident musulman, mais l�article présent est juste la première partie de l�ensemble du travail, mais il reflète déjà la nouveauté et l�originalité de ce philosophe de l�Espagne musulmane. Le plus essentiel dans la noétique d�Ibn Bajja c�est l absence de l�intellect en puissance dans le schème des intellects, il y a juste l�intellect en (...) acte et la faculté cogitative, et la matière de la faculté cogitative ce sont les formes spirituelles intermédiaires, et là (nous pensons) un point important de l�originalité d�Ibn Bajja, ce sont des formes très proches de la nature des intelligibles grâce à la division des formes de la fantasia en deux parties: 1. par antériorité sur ce qui ressemble au sensible. 2. par postériorité sur ce qui ressemble à l�espèce. (shrink)

In spite of a renewed interest in the relationship between spirituality and managerial thinking, the literature covering the link between Islam and management has been sparse – especially in the area of ethics. One potential reason may be the cultural diversity of nearly 1.3 billion Muslims globally. Yet, one common element binding Muslim individuals and countries is normative Islam. Using all four sources of this religion’s teachings, we outline the parameters of an Islamic model of normative business ethics. We explain (...) how this ethics model seeks to balance the needs of multiple stakeholders, and discuss its enforcement mechanisms. This Islamic approach to business ethics is centered around criteria that are in common with stakeholder theory such as justice and balance, and includes unique additional criteria such as trust and benevolence. (shrink)

This paper aims at elaborating a very special topic relative to the medieval philosophy; particularly, the question of noetic as was dealt with by a philosopher of the Islamic occident. Although the article is but the first part of the whole work, it still reveals the originality and the innovative tendency brought about this philosopher. What is most essential in Ibn Bajja’s noetic is the absence of intellect in power and the presence of intellect in act, in the design of (...) intellects, in addition the substance of the cogitative faculty is the intermediate spiritual forms. It is here where shows up the most important aspect of his originality; the forms which are closer to the nature of the intelligible, by virtue of the division into two parts: 1. By anteriority with regard to who/what resembles the sensible. 2. By posteriority with regard to who/what resembles the species/the kind. (shrink)

These have been passed down from generation to generation. This book invites readers of any religion or none to drink from the wellspring of Islamic spirituality and use its wisdom to nourish their own spiritual path.

The perception of what he calls 'aspects' preoccupied Wittgenstein and gave him considerable trouble in his final years. The Wittgensteinian aspect defies any number of traditional philosophical dichotomies: the aspect is neither subjective nor objective; it presents perceivable unity and sense that are not conceptual; it is 'subject to the will', but at the same time is normally taken to be genuinely revelatory of the object perceived under it. This Element begins with a grammatical and phenomenological characterization of Wittgensteinian 'aspects'. (...) It then challenges two widespread ideas: that aspects are to be identified with concepts; and that aspect perception has a continuous version that is characteristic of human perception. It concludes by proposing that aspect perception brings to light the distinction between the world as perceived and the world as objectively construed, and the role we play in the constitution of the former. (shrink)

İslâm coğrafyasının genişlemesi neticesinde Arap olmayan toplulukların İslâm dini ile tanışmaları beraberinde bir takım problemleri de getirmiştir. Bu problemler arasında, Kur’ân’ın yanlış anlaşılma endişesi en başı çekmektedir. Arapçaya hâkim olmamaktan kaynaklanan dil hatalarının âyetlere kadar sirayet ettiğini gösteren birçok rivayetin varlığı da bunu teyit etmektedir. Bundan dolayı hicrî birinci yüzyılın ikinci yarısından itibaren dil ile ilgili faaliyetler aralıksız bir şekilde devam etmiştir. Bu faaliyetler arasında, Kur’ân’ın üslûbunu, âyetlerde yer alan kelimelerin delâleti ve sesletimini, cümlelerin iç bütünlüğü ile filolojik tahlillerini ele (...) alan çalışmalar bulunmaktadır. Bu çalışmalar, Arap gramerinin oluşturulması ve bazı gramer ekollerinin ortaya çıkmasıyla birlikte genellikle “Ma‘âni’l-Ḳur’ân” ve “İ‘râbü’l-Ḳur’ân” başlıkları kullanılarak daha sistemli bir şekilde hicri dördüncü yüzyılın sonlarına kadar devam etmiştir. “Ma‘âni’l-Ḳur’ân” başlığını kullanarak eser yazan âlimler arasında gramer ilmiyle birlikte tefsir alanında da önemli bir konuma sahip olan Yahyâ b. Ziyâd el-Ferrâ da bulunmaktadır. Sözü edilen eserde Ferrâ’nın, lügavî tahlilleri esnasında özellikle sözcüklerin siygası ve çok anlamlılığı doğrultusunda dil-kültür ilişkisine örnek olabilecek birçok bireysel değerlendirmesine rastlanılmaktadır. Onun bazı ayetler etrafında sergilenen çeşitli görüşlere yer verdikten sonra Arap toplumu nezdinde bir yönüyle de bile olsa kabul gören semantik tahlillere ayrıca yer vermesi, müfessirlerin, çoğu zaman anlaşılması güç ayetlerle birlikte murad edilenin dışında bir yorumun önlenmesi için dönemin kültüründen yararlanmaları gerektiği şeklinde de değerlendirilebilir. Bu bakımdan Kur’ân-ı Kerîm’in insanlığa sunduğu mesajların en doğru şekilde anlaşılabilmesi adına bazı âyetlerin tefsiri ve değerlendirmesi yapılırken başvurulacak ilmî merci ve disiplinlerin geniş tutulması önem arz etmektedir. Binâenaleyh makalede Ferrâ’nın kendisine özgü tahlilleriyle beraber, görüşlerine yer verdiği başka âlimlerin analizlerinden sadece dil-kültür ilişkisine örnek olabilecek tespitler üzerinde durularak kültür ve dil etkileşiminin âyet yorumundaki rolüne işaret edilecektir. (shrink)

Despite the fact that Islam is one of the major religions, the frameworks of this faith are yet to be fully understood. As a consequence, it is being confused with activities contrary to its teachings. Islam has an elaborate treatment for almost every aspect of life including the affairs of business. Business is an acceptable and dignified occupation, which has to be conducted within the given frameworks. Islam encourages the creation, acquisition and consumption of wealth, and the fulfilling of certain (...) conditions in so doing. Wealth is held in trust as a gift from God. The terms of reference of this trust are to be complied with. Ethical principles do play a major role in shaping the behavior of a Muslim, in or out of business. In an era of globalization, the need for a better understanding of the premises of Islamic faith cannot be overemphasized. (shrink)

Despite the fact that Islam is one of the major religions, the frameworks of this faith are yet to be fully understood. As a consequence, it is being confused with activities contrary to its teachings. Islam has an elaborate treatment for almost every aspect of life including the affairs of business. Business is an acceptable and dignified occupation, which has to be conducted within the given frameworks. Islam encourages the creation, acquisition and consumption of wealth, and the fulfilling of certain (...) conditions in so doing. Wealth is held in trust as a gift from God. The terms of reference of this trust are to be complied with. Ethical principles do play a major role in shaping the behavior of a Muslim, in or out of business. In an era of globalization, the need for a better understanding of the premises of Islamic faith cannot be overemphasized. (shrink)

This study was designed to examine the determinants of and differences between the ethical beliefs of two groups of Japanese students in religious and secular universities. Multiple regression analysis revealed that students of the Japanese religious university perceived that young, male, relativistic, and opportunistic students tended to behave less ethically than did older, female, and idealistic students. Students of the Japanese secular university perceived that male, achievement-oriented, and opportunistic students tended to behave less ethically than did female and experience-oriented students. (...) Opportunism was found to be one of the most important determinants in explaining misconduct. Multivariate analysis of variance (MANOVA) and multiple discriminant analysis (MDA) revealed that students of the Japanese secular university tended to score higher on achievement and humanism, and lower on theism and positivism than did students of the Japanese religious university. In addition, students of the Japanese secular university were somewhat more sensitive to academic dishonesty practices than were students of the Japanese religious university. (shrink)